‘De zusters zijn hier thuis en voelen zich thuis.’

Mevrouw van der Veen (90 jaar) haar zicht wordt steeds minder. Na het overlijden van haar man woont ze alleen in een appartement in een wooncomplex. Dankzij het Volledig Pakket Thuis kan ze hier voorlopig zelfstandig blijven wonen. 

‘Toen mijn zicht steeds slechter werd en ik in de supermarkt een verkeerd pak zuivel had gepakt omdat het wel de goede kleur had, wist ik dat dit niet goed was.’ Haar kinderen benaderden Evean met de vraag of hun moeder meer hulp kon krijgen zodat ze veilig thuis kon blijven wonen. Mevrouw vertelt hoe zij dit ervaart, waarbij ze de verzorgenden afwisselend ‘zusters’ en ‘de meisjes’ noemt. 
‘Ik was al gewend aan de zusters, die kwamen regelmatig helpen met het douchen omdat ik nogal eens duizelig werd. Toen ik hoorde dat ze drie keer per dag kwamen, was dat een klap in mijn gezicht. Ik had het gevoel dat ik een kind was die iets stouts had gedaan en daarvoor gestraft werd.’
Marloes Vermast, wijkverpleegkundige van het VPT team beaamt dit: ‘Met ons team werken we alleen voor mensen die een Volledig Pakket Thuis hebben. Dit wordt aangevraagd door de familie of casemanager als blijkt dat er meer hulp nodig is om iemand veilig thuis te laten wonen. In het geval van mevrouw van der Veen gaat het om haar slechte zicht, vaak komen we bij dementerende ouderen. Mensen moeten eerst wennen aan de nieuwe situatie. Ze leveren immers een stuk vrijheid in. Daar zijn we ons goed van bewust en passen ons daarom zoveel mogelijk in overleg aan.’ Mevrouw van der Veen lacht:  ‘Ik was er al heel snel aan gewend. De meisjes zijn hartstikke lief. Ik ben gelukkig hoe het nu gaat.’

Thuis met elkaar
Marloes vertelt wat er mogelijk is: ‘Bij het Volledig Pakket Thuis is naast de zorg inbegrepen dat we kleine klusjes doen. Daarnaast kan er iemand langskomen om het huis schoon te maken. We doen samen of voor iemand de boodschappen of een andere leuke activiteit. Wanneer een cliënt naar het ziekenhuis moet, dan kunnen we mee gaan. Dagbesteding kunnen we ook regelen, inclusief het vervoer daarna toe. Twee keer per dag maken we de boterhammen klaar. De cliënt bepaalt of de warme maaltijd rond de middag of avond door ons wordt geleverd en opgewarmd. We werken met een vast klein team zodat de cliënten niet te veel verschillende gezichten zien.’ 
Mevrouw van der Veen reageert: ‘Dat is zeker fijn, al kan ik alle namen niet onthouden. Maar ik weet wel wie ze zijn. Meestal heb ik de koffie al klaar als ze komen. Als dat niet het geval is, dan roep ik dat ze het zelf mogen zetten. Een keer lag ik nog in bed mijn dagelijkse ochtendgymnastiek te doen. Ik had me toen verslapen. De zuster deed de gordijnen open en zette het ontbijt klaar.

Ik kan niet stilzitten en loop graag. Als ik een wandeling maak, dan ben ik tevreden. Elke dag volg ik lange of bij slecht weer kortere routes waarbij ik altijd de stoep aan dezelfde kant volg zodat ik weet waar ik ben. Een keer was ik te laat terug van de wandeling en toen stond het middageten al klaar met een briefje. Ze waren ongerust waar ik was en hadden mijn zoon al gebeld.’

Dankbaar dat mensen graag komen
Mevrouw vervolgt: ‘Ik ben altijd lief geweest voor mijn kinderen, dat krijg ik nu terug. Van de kleinkinderen geniet je nog meer. Ik ben dankbaar dat ze allemaal komen. Dat is zo heerlijk. Ik heb ook achterkleinkinderen. Als zij de lift uitstappen en hun kin omhooggooien en vragen om een kusje, dat is zo heerlijk. Ik heb ze graag om me heen. 
Ik ben bang voor de toekomst dat ik helemaal niet meer kan zien, ook dat ik dan chagrijnig word. Als je dan veel gaat zeuren dan komen mensen misschien ook minder graag bij je. Dat zou ik me in ieder geval goed kunnen voorstellen.
Ik wil graag thuis blijven wonen, zo houd je je eigen ik. Dit is mijn huis. Omdat ik zo slecht zie sta ik al wel ingeschreven bij een verzorgings- en verpleeghuis. Als er plek is, dan krijg ik bericht. Dat kan ik dan afwijzen en het uitstellen met een half jaar. Ik weet niet hoe ik ben als ik niets meer zie. Nu wandel ik nog, dat maakt veel goed.’

Graag de controle houden 
‘De hulp helpt me met het eten, met wassen, met de medicatie. Als ik iets heb, dan zijn ze er. Donderdag gaan we boodschappen doen. De eerste keer raakte ik wel in de war. Met mijn boodschappenbriefje ging de zuster een eigen route lopen. Ik vertelde toen dat ik graag mijn eigen route volgde. Als ik weet waar ik ben, dan kan ik aangeven waar het staat. En dan kunnen zij het voor mij pakken. Ik blijf graag mijn eigen dingen doen. De meisjes zijn heel zorgzaam voor me, ik ben daar echt blij mee. Als de melk op is, dan halen ze het voor me. Ze zijn thuis bij me en horen erbij.
Aan de maaltijden moest ik wel wennen. Ik ben gewend om te eten wat de pot schaft, maar dit is toch anders als zelf koken. Het is nog altijd wennen dat je niet meer het zelfgebakken vlees ruikt. Hier stomen ze het verdikkie. Omdat ik als eerste op de lijst sta voor de avondmaaltijd komen ze al vroeg. Daarom hebben we samen bedacht dat ze de broodmaaltijd al wel klaarmaken maar toedekken met een deksel in de koelkast, dan kan ik het opeten wanneer het mij uitkomt. Ik kom uit een groot gezin met acht kinderen. We hadden een bedrijf en personeel. Daardoor ben ik gewend om mee te denken. Ik wil niet lastig zijn. Als je daar elke dag heen moet, dan heb je daar geen zin meer in.’

Dankbaarheid
Marloes Vermast besluit: ‘Het is mooi dat mensen zo veilig zelfstandig kunnen blijven wonen. Zo blijven ze in hun eigen buurt. Veel mensen zijn eenzaam en vergeten te eten. Wij hebben de tijd om samen koffie te drinken, een wandelingetje te maken en kleine persoonlijke interesses te delen. In het begin moet je wel het vertrouwen winnen. Als dat is gelukt, dan zien ze er naar uit dat je komt. We horen vaak terug dat mensen dankbaar zijn en dat ze er een dochter bij hebben gekregen. We regelen veel, zo is er ook regelmatig contact met de familie en de mantelzorg. Wij horen vaak terug dat mantelzorgers het fijn vinden dat ze weer dochter en zoon kunnen zijn. Het Volledig Pakket Thuis is echt een aanrader als mensen intensieve zorg nodig hebben en thuis willen blijven wonen. Vaak komen mensen bij ons via mond tot mondreclame. Als het nog bekender wordt, dan zal er zeker meer vraag naar zijn. Het is een momentje van aanspraak. Het stukje persoonlijke aandacht en dat je de tijd voor mensen hebt vinden mensen heel fijn.’ ‘En dat we gezellig even samen lachen’, vult mevrouw van der Veen lachend aan.